Rozdział 40

***
Draco Malfoy długo jeszcze siedział z Blaise'm Zabini'm i popijali Ognistą, która szybko kończyła się, a Skrzat na rozkazy dostarczał im kolejne butelki bursztynowego płynu.
-Malfoy, a kiedy zamierzasz coś uczynić? 
Powiedział pijanym tonem czarnoskóry. Draco tylko spojrzał na przyjaciela. 
-Jak przyjdzie pora. 
-A teraz jej nie ma? 
-Człowieku jestem pijany, a ty chcesz bym leciał do tej cholernej Riddle? Nie ma chuja, zostaję tutaj.
Warknął. 
Blaise wzruszył tylko ramionami kompletnie nie rozumiejąc blondyna.
Opróżnił własną szklankę i odstawił ją na stolik.
Chciał jeszcze coś powiedzieć, ale zaraz rozmyślił się i umilknął. Zastanawiał się jak może pomóc przyjacielowi z Hermioną, ale żaden sensowny pomysł. 
-E Smoku a słyszałeś, że Czarny Pan wydaje bankiet na cześć powrotu córki? Mamy zaproszenie. 
Blaise zaproponował kumplowi idealną okazję. 
-No i co w związku z tym? 
Odpowiedział mu blondyn pytającym spojrzeniem. 
-Idioto! masz okazję przeprosić Riddle!
Krzyknął Blaise i uśmiechnął się szeroko ukazując szereg białych zębów. 
Draco przykrył twarz dłonią i ciężko westchnął. Wkrótce wywrócił oczami i rzekł pewnie. 
-A ja coraz częściej mam ochotę rzucić na Ciebie Cruciatusa. Przestań mi truć o Riddle. Będę o nią walczył jak uznam okazję za stosowną, a teraz łaskawie daj mi odpocząć od tej irytującej kobiety. 
Warknął i upił kolejny łyk Ognistej. 
Czarnoskóry znowu wzruszył ramionami i więcej nie odezwał się ani słowem.


***
Hermiona zbudziła się późnym wieczorem.
Spojrzała na psa, który zasnął tuż przy jej boku. Uśmiechnęła się sama do siebie i delikatnie pogłaskała psa po łebku.
-Pora wstać. 
Mruknęła i podniosła się z łóżka. 
-Migotka!
Zawołała, a w jej pokoju pojawi się domowy skrzat, którego podarował jej ojciec. Hermiona nienawidziła wykorzystywać skrzata, więc ubrała go w dosyć przyzwoite ubranie. Miała na sobie białą koszulkę i różowe ogrodniczki, a do tego małe adidasy. Dziewczyna nie mogła patrzeć na brudną i podartą szatę skrzata. Wzywała go tylko dlatego jak potrzebowała pomocy, a potem nagradzała istotkę.
-Tak,pani?
-Migotko przyniesiesz coś dla Killer'a i dla mnie jakąś zgrabną kolację? Będę wdzięczna. 
-Oczywiście,Migotka już pędzi. 
Powiedziała skrzata i z pstryknięciem palców zniknęła. 
Pokrótce pojawiła się z ciepłymi tostami i gorącą herbatą dla Hermiony, ponownie zniknęła i wróciła z miską wody i karmą dla psa. 
-Karma?Skąd ją mamy?
Zapytała zaskoczona. 
-Pan  Riddle kupił,bo widział jak panienka ma pieska i zadbał o wszystko. Kazał przekazać to. 
Powiedziała i uśmiechnęła się niepewnie. Zza pleców wyjęła gumową zabawkę przeznaczoną dla zwierząt.
-Dziękuję Migotko. Masz w nagrodę. 
Hermiona dała skrzatce kolejne ubranie, którym była niebieska koszulka z nadrukiem. Migotka uśmiechnęła się promiennie i podziękowała swojej pani. Po dłuższej chwili zniknęła zostawiając dziewczynę samą. 

***

Następnego ranka, gdy Draco przebudził się z błogiego snu, poczuł okropny ból w skroniach. Palcami rozmasowywał bolące miejsce i rozejrzał się. Na kanapie spał Blaise, który cicho pochrapywał. 
-ZABINI, wstawaj!
Wydarł się blondyn i rzucił poduszką w przyjaciela, a ten momentalnie obudził się. 
-Czego się drzesz?
Powiedział sennie i ziewnął.
-Bankiet! Przecież będzie Hermiona! To już blisko! Co mam robić!
Zaczął panikować Draco z powagą wypisaną na twarzy, a kumpel zaczął się śmiać. 
-I z czego rżysz, ty durniu?!
Warknął, a Blaise spadł z kanapy pod wpływem napadu śmiechu.
-Haha widziałem cię już zakochanego, panikującego,wrednego i bezwzględnego, ale histeryzującego na myśl o bankiecie?!Nigdy!
Wyrzucił z siebie i wybuchnął kolejną salwą śmiechu.
-No i co w tym kurwa takiego śmiesznego?!
-Jesteś jak Grey, masz pięćdziesiąt odcieni, ciekawe co Miona by powiedziała, czy tak jak on sprawujesz się w łóżku? 
I znowu kolejny wybuch śmiechu. Blaise tarzał się po podłodze ze śmiechu.
-Spieprzaj Zabini, zajmij się Parkinson lepiej, a nie mi tu morały śpiewasz. 
Stwierdził z przekąsem. I poprawił się na łóżku. Jego włosy były w kompletnym nieładzie, a w pokoju pachniało przetrawionym alkoholem. 
Smok wstał i zarzucił ręcznik na ramię. 
-Gdzie idziesz?
Zapytał go przyjaciel i podniósł się z ziemi. 
-Wykąpać się. Śmierdzi procentami. Też się wykąp, bo będziesz jak bezdomny. 
Rzucił blondyn i zniknął za drzwiami łazienki. Wkrótce słychać było odgłos odkręconej wody. 
Gdy Draco wziął prysznic od razu się odprężył i czuł jak nowo narodzony. Miał totalną chwilę słabości, że skłonił się do takiej ilości alkoholu.
Jedne było pewne. 
Brakowało mu tej cholernej Riddle-Granger i nie wiedział co ma zrobić, by ona znów wprowadziła tę iskierkę szczęścia w jego puste,chłodne i lodowate serce. 
Tylko ona umiała go zmienić. 
Umiała mu pomóc. 

***
Hermiona zjadła kolację przyrządzona przez skrzata, ale znów zaczęła rozmyślać. 
Tęskniła za tym cholernym blondynem. 
Za tym jak zmienił ją diametralnie. Pomagał jej i ochraniał ją nawet wtedy kiedy byli po prostu przyjaciółmi. 
Brakowało jej Go, ale nic nie mogła zrobić.
-Jemu nie zależy.
Westchnęła głęboko
Nie zatrzymał jej, gdy opuszczała go. On tylko stał i z wyrazem obojętności wypisanym na twarzy patrzył na jej zapłakane oczy.
-Kocham tego tlenionego idiotę,kocham.
Szepnęła, a po jej policzku spłynęła łza.


A w następnym rozdziale:
Jaki plan wymyśli Draco
Jak Hermiona poradzi sobie z samotnością?
Czy każde z nich odnajdzie siebie, gdy pojawia się Paul?

CZYTASZ=KOMENTUJESZ♥

Rozdział znowu krótki,ale cóż musiał tak być, bo wtedy spieprzyłabym fabułę jaką zaplanowałam. Ale niedługo będzie dłuuuuugi rozdział opisujący bankiet. :)